Cinque Terre staat heel bekend om zijn vijf pitoreske kleine dorpjes aan de Liguriaanse kust van Italië. Vroeger bestonden de dorpjes op zichzelf en gingen de inwoners zelden buiten hun habitat, gewoon omdat het praktisch zo goed als onmogelijk was. Tot op een bepaald moment een ingenieur op het geniale idee kwam de dorpen met elkaar te verbinden langs een wandelpad. Zo kon men op een veel groter gebied de landbouw bedrijven. De dorpen werden verbonden en de dorpelingen gingen van dorp naar dorp. In de plaats van met een andere dorpsbewoner te trouwen, trouwden men nu ook met mensen uit andere dorpen. Daardoor zijn ze dat pad ook wel het liefdespad beginnen noemen.

---

Cinque Terre is gegaan van complete isolatie tot vijf bekende dorpjes die meer dan het bezoeken waard zijn. De wandelpaden zijn er nog steeds, dus je kan alles te voet bezoeken. Maar ook zijn er tunnels aangelegd waarin regelmatig treinen passeren die je van dorpje naar dorpje brengen. Met de auto kan je de dorpjes niét bezoeken. Je mag de straten van de dorpjes – gelukkig – enkel betreden als bewoner. En ik zeg gelukkig, want anders zou het daar een verkeer van je welste zijn, en als er nu een iets is dat niet in het landschap van Cinque Terre past, dan zijn het wel auto’s. Maar hoe alles praktisch in elkaar zit? Daar wijd ik binnenkort een aparte blogpost aan!

De paden die de dropjes verbinden zijn helaas vaak afgesloten. Toen wij Cinque Terre bezochten was het snikheet en was er maar één pad open (en toevallig het langste). We hebben serieus overwogen om dat ene pad te bewandelen, maar het is de hitte die ons tegenhield. Wij bezochten de dorpjes enkel per trein, maar het lijkt me meer dan de moeite om de paden te bewandelen.

1 / Riomaggiore

Riomaggiore is het eerste dorpje dat we met de trein binnenreden. Het ‘wauw’-gevoel was groot. De blauwe zee, de rotsen, huisjes… En toch, toen we in Riomaggiore liepen, waren we bijna helemaal alleen en was het er heel rustig. Enkel het station leek overbevolkt te zijn.

 

2 / Manarola

Manarola is – en opnieuw volledig terecht – het bekendste dorpje. De kleurrijke huisjes staan gepuzzeld op de rotsbranding, de straatjes zijn druk bevolkt, je hebt er gezellige restaurantjes, er wordt gezwommen én langs het begin van het pad heb je een adembenemend zicht op het dorp. Hier vertoefden we toch een tijdje. Stiekem wilden we heel graag afkoelen in het water, maar aangezien we niet als muilezels wilden rondlopen hadden we geen zwemgerief bij (wat eigenlijk écht wel aan te raden is!). Wat aten onze lunch in de hoofdstraat en kwijlden op het uitzicht, op de natuur en de andere dropjes.

 

3 / Corniglia

Corniglia ligt op ongeveer 100m boven zeeniveau. Vooraleer je in Corniglia aankomt moet je eerst de ‘Lardarina’ beklimmen. Dat zijn 382 treden van een lange trap die je een prachtig uitzicht bieden. Is na dorpje 3 je water bijna op en ben je half uitgedorst na die fysieke inspanning (been there, done that)? Geen nood, na de beklimming kom je een bronnetje tegen waar je gerust je drinkfles kan vullen!

Corniglia is opvallend rustiger dan Manarola. De 382 treden zijn dus duidelijk een afschrikking voor heel wat toeristen. Toch biedt het dorpje weer adembenemende uitzichten en gezellige straatjes.

4 / Vernazza

Vernazza is zo een van die overbevolkte, schilderachtige dorpjes. Met het uitzicht van de eerste foto zaten we een hele tijd te observeren en te genieten. Italianen die toekomen met hun bootjes, kindjes die in het water spelen, mensen die tot rust komen met een boek… Het was een gezellig schouwspel dat we tegen ons zin moesten verlaten om de trein te halen. Toen we zagen dat we de tabelletjes verkeerd geïnterpreteerd hadden, realiseerden we ons ook dat we de trein gemist hadden en we nog een uur moesten wachten op de volgende. We trokken dus opnieuw Vernazza in en besloten door een grot te lopen met een groot verbodsbord. Ook dat was een zalige beslissing. Je komt uit op een kiezelstrand dat je totaal niet meer het gevoel geeft midden in een druk toeristisch dorp te vertoeven. We zetten ons neer en genoten van de hete valavond. En dat wolkje op de foto? Was meer dan welkom!

 

5 / Monterosso Al Mare

Monterosso Al Mare hebben wij helaas moeten overslaan. Het was te laat, en buiten onze trein hadden we ook nog een bus te halen die ons terug naar de P+R bracht. Erg vond ik het niet, want op meerdere plaatsen las ik dat Monterosso Al Mare niet het pitoreske karakter heeft, dat de andere vier dorpjes wel hebben. Dat het volgezaaid staat met resorts, maar wel een tof strand heeft. Voor de mensen die Monterosso Al Mare wél de moeite vonden: laar maar weten! Dan hebben we meteen een reden om nog eens terug te keren…

Onze top 4

Uiteraard vonden wij het ene dorpje meer de moeite waard dan het andere. Hier onze top 4:

1. Manarola: dat zicht, die huisjes, die sfeer! Za-lig
2. Vernazza: hier zaten we lang, maar hier had ik nog langer kunnen zitten, genieten en observeren…
3. Corniglia: in de hitte waren die 382 treden lastig, maar achteraf word je beloond door vers bronwater, en als je nog wat straatjes doorloopt door een prachtig uitzicht op de oneindige zee.
4. Riomaggiore: Ook al hadden we bij het eerste dropje een ‘wauw’-gevoel omdat dit het eerste was, achteraf bekeken was dit toch de minste van de vier. Maar daarom niet minder waard om eens uit te stappen!
    

Conclusie

• Cinque Terre is toeristisch, veel toeristischer dan verwacht. Toch wordt het gelukkig niet bezaaid met rolex en zonnebrilverkopers en is het geen storende toeristische drukte.
• Wij bezochten Cinque Terre op één dag en verloren in de ochtend heel wat tijd met de P+R, de bus, de trein… waardoor we minder lang dan verwacht konden vertoeven in de dropjes. Hoewel het te doen is op een dag, lijken twee dagen mij ideaal. Dan heb je inderdaad de tijd om eens je handdoek aan het water te leggen, overal wat langer te blijven zitten en alle dorpjes te bezoeken.
• De trein is praktisch, maar niet de mooiste methode. Mij lijkt het zalig om Cinque Terre buiten het seizoen nog eens te bezoeken (als er minder volk is, en de temperaturen wat milder zijn), om dan die paden eens allemaal te bewandelen en de trein niet te gebruiken.
• Maar… Cinque Terre is prachtig, en eigenlijk feitelijk kan ik het enkel en alleen aanraden…