Dag1: Skigewenning

We hebben besloten dat Laurent zijn papa (Patrick) mij zal helpen met skigewenning. Morgen start ik misschien met lessen, maar voor dag 1 is het  aangenamer om de basics te leren van iemand die ik ken. Eigenlijk kan je van onze chalet rechtstreeks naar de voet van de piste skiën, maar aangezien die stijle afdaling duust keer te stijl is voor iemand die nog nooit skies aan haar voeten had, gaan we te voet naar beneden. Eens het zo goed als plat is toont Patrick mij hoe ik skies aandoe. ‘Ge klopt met uwen stok tegen uwen voet, ge steekt uwen voorkant vast en dan geeft ge nen goeien duw op uwen achterkant’. Ja, klinkt gemakkelijk, maar hallooooooo, de achterkant geraakt er maar niet in. Oké, ja. We zijn vertrokken. Voet 1 zit vast. Nu voet 2. Kloppen, voorkant vast steken, goed duwen op de hiel. Oké. Ik heb mijn 2 skies aan. En we zijn vertrokken… Liftje op, pisteke af…

Ah nee, tis waar, zo snel gaat dat niet. Eerst leer ik naar boven stappen. Dan wat naar beneden skiën; huisje maken en remmen. Terwijl ik heel de piste versper met mijn gepruts gaan de echte mannen & vrouw naar boven met de lift om echt te skiën. Ondertussen ga ik stapvoets naar boven, doe ik mijn skies weer aan, en ga ik lichtjes en al remmend naar beneden. De maks. Ik kan al op een platte piste “skiën” zonder te vallen!

Patrick komt al zoevend naar beneden en ik ben klaar voor de volgende les. We gaan te voet naar een ander plat stuk, waar hij mij uitlegt hoe ik moet draaien. ‘Als je naar rechts wil duw je met je rechter voet harder’. En klaar is kees. Te voet naar boven, huisje, op de rechter voet duwen, huisje, op de linker voet duwen. We zijn weer ‘beneden’. Terug te voet naar boven, huisje, op de rechter voet duwen, huisje, op de linker voet duwen. Zo doen we nog eventjes door, tot het zweet mij uitbreekt. Niet van het “skiën”, wel van het naar boven klauteren met die ongemakkelijke botten.

Na een tijdje beslissen we op zoek te gaan naar een iets echtere piste. Nog geen treklift, want dat gaat nog niet gaan. Ook geen stoeltjeslift, want alle bijhorende pistes zijn veel te moeilijk. Maar er was ergens een oefenliftje… Eens we bij dat liftje aankomen en ik enkel peuters en kleuters naar boven zie gaan stammel ik “met dat liftje ga ik niet naar boven, ze gaan mij niet toelaten”. Hop, wij naar de treklift. Ik sta met het schijt in mijn broek naar die lift te kijken (want, je moet weten dat dit met een snowboard nooit lukte. Wacht, het heeft mij zelfs eens vertrokken ligamenten opgeleverd!). Uiteindelijk geef ik vol moed mijn skistokken aan Patrick (dan heb ik dat toch al niet meer vast!), krijg ik een goede uitleg, neem ik dienen stok, steek het tussen mijn benen, houd ik mijn skies parallel, en… zijn we verrokken. Ik houd het vol tot boven. En het ging zelfs vlot. Voor de rest van de dag nemen we die lift. Huisje, op linker voet duwen, huisje, op rechter voet duwen, huisje, op linker voet duwen, … Je begrijpt het wel. Heerlijk & leerrijk repetitief. Ondertussen gaan de echte ski- en snowboardmasters naar boven en testen ze allerlei liftjes en pistes. Tegen de valavond krijg ik te horen dat ik morgen mee kan met de stoeltjeslift. Er is een andere piste die ideaal is om te oefenen. HOERA! Vergeet die lessen, Patrick is de beste leeraar van heel Superdévoluy! Ik kan al een treklift nemen & morgen gaan we met de stoeltjes! (en, ik durf het bijna niet te zeggen, maar vandaag ben ik niet gevallen).

Dag 2: Vandaag ga ik mee met de stoeltjeslift!

Vandaag is het een grote dag! Waaaaanntt… Ik ga met iedereen mee met de stoeltjeslift! De eerste skigewenning vandaag doe ik op de piste van gisteren. Patrick zegt dat ik mijn skistokken moet afgeven, ik sta veel te gespannen op mijn skies en veel functionaliteit hebben ze nu toch nog niet. Ik ga naar beneden zonder stokken en inderdaad, dat gaat aardig! Ik skie nog constant met mijn voeten in huisjesvorm, en dat moet ik nu afleren – althans, op de momenten dat we geen bochten pakken. Voeten parallel, snelheid, huisje (= afremmen), en draaien, voeten parallel, snelheid, huisje, draaien… Als het even écht te snel gaat ski ik stiekem gewoon iets meer naar boven.

Het is al 13u! We gaan een lunch gaan halen aan de voet van de berg en verorberen die op een bankje. Heerlijk! Eens ik weer vol energie (en suikers) zit, ben ik klaar om naar boven te gaan. Mét de stoeltjeslift! Naar de grote pisteeeeee! De piste is breed en – afgezien van 1 stukje – niet al te stijl. Een ideale oefenpiste dus! Hop! Naar boven en naar beneden. Naar boven en naar beneden…. Geen stokken, heel de breedte van de piste innemen (sorry aan alle andere skiërs!) parallel, huisje, draaien, “gewoon” Patrick volgen.  De maks. Adrenaline. Het gaat vlot… Waarom testte ik skiën niet eerder uit…? (en, ik durf het bijna niet te zeggen, maar vandaag ging ik maar 2 keer op mijn bek!)

Dag 3: repeteren, repeteren, wie zijn best doet zal het leren…

Vandaag gaan we weer naar dezelfde piste van gisteren, die was ideaal…  Ik sta ontspannen op mijn skies, dus ik mag mijn stokken weer gebruiken. Nu moet mijn stok het ritme bepalen. parallel skiën, huisje, stok zetten, draaien, parallel skiën, huisje, stok zetten, draaien. Nadat ik een aantal keer ‘succesvol’ achter Patrick ski ben ik ‘good to go’. De mannen gaan nieuwe pistes verkennen, terwijl ik repetitief en rustig oefen met Laurent zijn mama. om 13u spreken we af aan de chalet boven en eten we allemaal samen een frietje.

Daarna leer ik dat ik tijdens de parallelstukken af en toe een voet moet opheffen. Dat ga ik later deze vakantie nog nodig hebben om vlotter te skiën en te draaien. Plus, het is ideaal om nog comfortabeler en met meer vertrouwen op mijn skies te staan. Een klein beetje eng, maar ik probeer!

Voor de rest van de middag doe ik hetzelfde. Parallel skiën, voetje opheffen, huisje, stok zetten, draaien, parallel skiën, voetje opheffen,  huisje, stok zetten, draaien… Repeteren repeteren wie zijn best doet zal het leren…

Af en toe doe ik rare dingen; ik ski bijna tegen iemand, sukkel met mijn latten over elkaar, geraak niet meer recht van de grond, maar… Het was weer een fantastische dag. Die latten voelen zo goed. De knarsende sneeuw, op het gemakje afdalen, het liftje, de rust, het zonnetje… Vandaag was weer fantastisch (en, ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook vandaag ging ik maar 2 keer op mijn bek!)

Benieuwd wat morgen zal brengen…

[stag_button url=”https://wacca.be/2015/02/dagboek-leren-skien-in-6-dagen-part-2/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_self” icon=”” icon_order=”before”]Lees het vervolg op dit verhaal[/stag_button]