De tweede dag van onze Gran Canaria roadtrip trokken we naar Dunas de Maspalomas. De duinen met andere woorden, of ik noem het ook graag de mini-woestijn.
Toen we net in Maspalomas waren zagen we in koeien van letters ‘free parking’. Dwaze toeristen zoals we zijn, reden we meteen de parking binnen. Tja, Maspalomas is toeristisch dus we verwachtten een drukte van je welste. We stonden een heel eind van onze bestemming geparkeerd, en kwamen tijdens onze lange wandeling veel gratis parkeerplaatsen tegen. Moraal van het verhaal? Doorrijden, want dicht bij het strand vind je genoeg parkeerplaats!
Het was onze bedoeling een wandeling te maken in de duinen. Ik keek er al lang naar uit want wat is er leuker dan met je blote voeten in het zand te wandelen? Nog straffer, wat is er leuker dan met je blote voeten te wandelen in een mini-woestijn? Juist ja, dat dachten wij ook. Maar niets was minder waar… Het zand was heet, extreem heet, je zag de warmte zelfs uit het zand stijgen (je weet wel wat ik bedoel). Vastberaden hielden we onze slippers aan ‘zo zal het wel gaan en gaan we heel die duinen afwandelen’. We hadden het weeral mis. Zand kruipt door je slippers en zelfs de warmte kwam doorheen de bodem. We ‘beklommen’ welgeteld één duin en liepen dan in allerijl naar de zee om onze voeten te laten afkoelen. We hadden allebei brandwonden op onze voeten waardoor we besloten de duinen te laten voor wat het was… Moraal van het verhaal? Draag gesloten schoenen als je door de duinen wil lopen of ga ’s morgens vroeg als het zand nog koud heeft.
In de plaats van onze wandeling in de duinen, kozen we dan maar voor een wandeling rond de Dunas. Mét verbrande voeten en mijn slippers half aan (kwestie van de pijn wat te verzachten) liepen we door het overbevolkte & toeristische Maspalomas. Aan die stad zelf heb je niets, het toerisme verpest enorm wat de natuur te bieden heeft. We passeerden langs de bekende vuurtoeren en stonden een lange tijd stil bij ‘La Charca’, een plaats waar heel veel nestelende vogels en trekvogels verblijven. Wat water, vogels, duinen, de bergen…
Tijdens onze (veels te lange) wandeling terug naar de auto kwamen we een hoopje kamelen tegen (die er zitten als toeristische attractie om de duinen af te lopen). Oké, het zand kan enorm warm zijn om zelf in de duinen te lopen, maar mijn overhip toeristenboekje vertelde me dat kameeltochten een negatief effect hebben op het kwetsbare ecosysteem. Het ecosysteem van zo een wonderplekje wil je nu toch niet naar de zak helpen?
Besluit
Dunas de Maspalomas is op gebied van natuur een waar pareltje. Jammer genoeg heeft het toerisme hiervan een ware trekpleister gemaakt en niet in de goede zin. Maspalomas heeft alles; grote resorts, overbevolkte stranden, mensen die elke toerist vastklampen… De natuur is mooi, en daardoor zeker de moeite waard om ook dit mee te pikken als je in Gran Canaria bent. Wees gewoon gewaarschuwd dat je in elke ooghoek iets zult tegenkomen dat daar beter niet stond…
En toch geen enkele toerist te zien op je foto’s, waardoor het toch een klein stukje paradijs lijkt!
Eigenlijk zou ik er inderdaad nog een foto van het mottige moeten bij plaatsen ;)
Dat is toch wel heel jammer. De foto’s laten duidelijk zien dat het een prachtig stukje natuur is.
Het voordeel is: in november is het zand minder heet, ook minder toeristen… Echt prachtig, goed idee van jullie ;-)