Wij zijn net terug van een heerlijke vakantie in Portugal. Dat land, het is moeilijk te beschrijven, maar het doet echt iets met mij. Het is zo authentiek, rustig, schoon, …

Anyway, onze batterijen zijn weer volledig opgeladen. En die opgeladen batterij zullen we hoogstwaarschijnlijk wel nodig hebben. 2015 was tot nu toe een prachtig reisjaar, maar helaas houdt het hier zo een beetje op. Begin deze maand kochten wij ons droomhuisje in Gent, maar zoals jullie ook wel weten (of toch tenminste kunnen vermoeden ;)) komt er daar heel wat bij kijken. Geregel hier, afspraken daar, contracten hier, nen verhuis daar, werken hier, en dan nog wel weer iets onverwachts daar… Zoals elke werkmens hebben we maar een beperkt aantal congé-dagen. De dagen die we nu nog over hebben zullen we – in tegenstelling tot anders – moeten besteden aan ons nieuw huis.

Zicht vanuit onze duplex

Nuja, mij hoort ge niet klagen. Mijn vingers kriebelen om aan de slag te gaan. Ik kan niet wachten tot we de sleutels in ons handen krijgen, tot we den parket volledig kunnen afschuren om het dan zo een schoon bleek kleurke te geven, tot we alle muren een likse verf geven en alles tot in de details afwerken, tot we alles in dozen kunnen opbergen om daarna in een ruimere woning terug neer te zetten. Ik kan niet wachten om in een duplex te wonen met in elke ruimte gigantische ruiten, om elke dag thuis te komen met een magnifiek zicht over stad Gent, om instuiven te geven (want die feestjes verspreiden is zoveel leuker!), om de eerste kerstavond in ons eigen stulpje te vieren, om nen gigantisch schonen bureau te hebben met een zicht om ‘u’ tegen te zeggen (hij zal sowieso super bevorderlijk werken!), om…
Allezja, ge snapt mij wel…

Ik heb lang in mijn haar zitten scharten over wat ik nu ga aanvangen met Wacca, mijnen baby. Stoppen? Zot, het is net zo wijs! Over andere dingen gaan schrijven? Wacca verruimen? Pfff… Eigenlijk ook niet. Vanaf volgend jaar hebben we weer nieuwe congé om volledig op te gebruiken in het buitenland, en dan zit ik daar met mijn blog die over alles en niets gaat. En daarbij, zo een reisblog, ‘k vind dat wijs om te doen. Dus geen zorgen, ik stop niet of verander niets baanbrekend. Hoera! Het enige dat zal veranderen is de frequentie. Nu verschijnt er twee keer per week iets op wacca, dit ga ik voorlopig reduceren naar één artikel per week. Merk ik uiteindelijk dat het te weinig is, of dat ik plots iets mega dringend te vertellen heb, of er plots extra congé en een vakantie uit de lucht valt, of ik plots de lotto win en alles voor ons laat doen in ons nieuw huis, of… Dan hoort ge wel weer meer van mij. Het is maar dat ge weet waarom het hier iets stiller zal zijn, en waarom we niet meer weg gaan dit jaar.