Nee nee, die toekomstplannen gaan niet over ik die zwanger ben of wij die gaan trouwen. Moeha! We hebben wel àndere plannen en doelen die ik hier uit de doeken ga doen. 2016 is tot nu toe het sportiefste jaar sinds lange tijd. In januari begon ik te zwemmen, eens de dagen langer werden kwam de afwisseling met lopen. Ondertussen stond er hier nog een oeroude koersfiets die ik na lange tijd weer van stal haalde. Op een bepaald moment leek ik wel te trainen voor een triathlon, maar dat was moeilijk vol te houden. Het zwemmen en lopen liet ik voor wat het is, en sinds april zit ik wekelijks met belachelijk veel plezier in het zadel.

---

het Stalen ros

Het begon met dit prachtige stalen ros, ik gok dat ze een jaar of dertig is. Een drietal jaar geleden kwam ze terecht in onze familie, omdat ik wel eens wilde weten of dat koersen iets voor mij is. Je bent buiten, komt op plekken waar je anders nooit zou komen en het is nog eens gezond ook omdat je in beweging bent. Triple win dus! Kort na de aankoop verhuisden we naar ons eerste appartementje in Gent, en tja, dat stalen ros had binnen geen plaats en ik wou niet dat ze roest werd van buiten te staan. Ze bleef dus achter in het ouderlijk huis en werd gedurende twee jaar verwaarloosd. Ik fietste er wel een stuk of 2 keer op in de zomer, maar daar bleef het ook bij, want het was een te groot gedoe om telkens de auto te nemen om uiteindelijk te kunnen sporten.

Toch bleef dat stalen ros altijd ergens in mijn achterhoofd zweven. Zelfs zo hard dat toen we zochten naar een nieuw appartement we écht wel plek wilden hebben voor die koersfietsen (want ja, ook Laurent had een prachtige peugeot van 30 jaar oud die stof stond te vangen in het ouderlijk huis).

Toen we vorig jaar ons appartement vonden en verhuisden, namen we die twee stalen rossen mee; hop de kelder in. Het werd winter, en onze prachtmodellen bleven netjes in de kelder staan. In April begon het eerste zonnetje er weer door te komen en begon het te kriebelen om aan de fiets te sleutelen en weer te gaan fietsen. Ik kocht een nieuw zadel (want na 40km kon ik op dat ding niet meer neerzitten), een nieuwe remkabel (in de hoop nu wel eens tot stilstand te komen als het nodig is), nieuwe pedalen (weg met die roeste mormels) en begon in mijn eentje te sleutelen.

In al mijn enthousiasme moest ik niet veel moeite doen om Laurent mee te krijgen, en voor we het wisten deden we tochtjes van 70km langs de schelde en in de Vlaamse Ardennen. Zàlige tochtjes. Dat stalen ros had zo nog wel zijn charmes. Remmen die er af vielen op een kasseibaan. Een zadel dat plots helemaal scheef zakte waarna ik 30km terug naar huis mocht balanceren zonder iets om mijn kont op te zetten (als je nog op zoek bent naar een goeie workout, succes gegarandeerd!). Een ketting die 5x per rit afviel. Versnellingen die maar vlot rijden in 1 bepaalde versnelling. Remmen die het eigenlijk – zelfs met de nieuwe remkabel – nog steeds niet goed genoeg doen. Uw versleten versnellingen proberen verleggen aan uw frame. Hoewel we hierover serieus gelachen hebben, hebben we eveneens ook vaak gevloekt op die oude fietsen die helemaal niet deugden om te gebruiken als koersfiets.

Dus zo geschiedde….

het Aluminium ros

Via kapaza vond ik de schoonste fiets op deze aardbol. De eigenaar was een meneer die helemaal niet zo fan was van koersen. De fiets zijn kilometerteller stond op 400, zijn leeftijd was 1 jaar en zijn staat zo goed als nieuw. Gelijk een zot belde ik de eigenaar op, ging gaan kijken, haalde mijn afdingcharmes boven en voor ik het wist was ik een prachtige koersfiets rijker.

Enthousiast schrobde ik mijn stalen ros schoon, gooide haar op kapaza, en twee dagen later was ze al weg, gekocht door een enthousiaste dame die (terecht!) volledig fan was van de kleurtjes.

Toen we verder een fiets voor Laurent zochten merkten we écht dat mijn aluminium ros een zeldzame vondst was. Na lang tweedehands.be en kapaza af te schuimen besloot hij een nieuwe fiets te kopen. Hij bestelde eentje bij Canyon, maar dat liep helaas volledig fout. Veel woorden ga ik er hier niet aan vuilmaken, want dat is verloren energie, maar vandaag heeft hij zijn bestelling gecanceld en bestelde er eentje van Cannondale. Als alles goed loopt ontvangt hij – na maanden ongeduldig wachten – zijn bestelling volgende week waarna we éindelijk gelijk zotten samen kunnen genieten van ons aluminium ros. Een ros waarvan de remmen werken en vast zitten, waarvan àlle versnellingen werken, waarvoor je niet aan je frame moet zitten prutsen om te schakelen. Zo eentje waarop je gewoon kan knallen zonder er bij na te denken.

Tochtjes

Heel bovenstaand verhaal vertelde ik dus gewoon om te komen tot de mededeling dat het fietsen té leuk is om erover te zwijgen op wacca (zie? ik ben al goed bezig e ;)). Fietsen is ook een beetje reizen, al is het (voor ons tot nu toe) reizen in eigen land. We komen op plekken waar we anders nooit geraken, en in die aantal maanden op de fiets heb ik ons land echt al veel meer leren appreciëren.

Als wij mooie routes rijden, langs mooie plekken passeerden, of ik gewoon nog eens belachelijk veel details over onze fietsen wil delen, dan ga ik dat gewoon op wacca doen! Goed?

 

Fietsplannen

Hoewel we nog enorme newbies zijn op de fiets, en we vele dingen voor de eerste keer doen zijn er al een aantal plannen die in ons hoofd spelen. Stiekem, heel stiekem, zouden we dit jaar al eens wat heuvels willen gaan doen in de Ardennen, zo eens een weekendje weg in eigen land en twee dagen op de trappers terten.

Verder dromen we er van om volgend jaar eens een totaal andere vakantie te doen. Koersfietsen mee op reis en gewoon belachelijk veel met de fiets ontdekken (en liefst wat klimmetjes doen, wat anders!).

Sowieso to be continued! :D

[stag_button url=”https://www.facebook.com/WaccaTravel/” target=”_blank” style=”black” size=”small” type=”normal” icon=”facebook” icon_order=”before”]Like ons op Facebook[/stag_button] [stag_button url=”https://www.instagram.com/wacca.be/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_blank” icon=”instagram” icon_order=”before”]Volg ons op instagram[/stag_button]