We verbleven kloef in het midden van de Gorges du Tarn, de prachtige canyon van de Cévennes. Helder water in het dal, gezellig kleine dorpjes, zigzagbanen en hoge rotsen. Om van het dal naar boven te gaan waren er belachelijk lastige maar prachtige steile colls langs de rotsen, waarna je op het Méjean Plateau belandde en je plots in een heuvellandschap waande. Heerlijk contrasterend! We maakten twee fietstochten op het plateau, en langs de Gorges, en allebei waren ze zalig en uitdagend…
Col de Pierre plat
Onze allereerste fietsrit was er meteen eentje om nooit meer te vergeten. Buiten de Signal de Botrange hadden we nog nooit een lange beklimming gedaan, en tja, hoewel onze Waalse klassieker prachtig is, is hij niets in vergelijking met de cols van de Cévennes!
Bovenstaande rit leek mij ideaal om te starten. Eerst de Gorges du Tarn wat verkennen, daarna langs de Col de Pierre Plat naar boven. De Col was 6km lang met een gemiddeld steigingspercentage van 8%, en eentje die ze tijdens de Ronde van Frankrijk al eens durven meepikken. Ideale starter dacht ik.
We klommen traag maar gestaag naar boven in de heteluchtoven die ook wel de Cévennes noemt. Ik zag mijn GPS heel wat steiltegraden aangeven boven de 10%, en voelde hoe extreem lastig dit werd na een tijdje trappen. Laurent zag ik ondertussen al lang niet meer want die was enthousiast naar boven gespurt. Het was enkel de hitte, de stilte, het knarsen van mijn spieren, het kloppen van mijn hart en mijn kop die volle toeren draaide. Waar in godsnaam waren wij mee bezig, en we zouden dit nog 2 volle weken doen? Goe-zot!
Ookal dacht ik al na 2 kilometer er niet te geraken, maakte ik dat colleke toch netjes af. Ookal twijfelde ik kei hard aan mezelf, en dacht ik dat klimmen écht maar dan ook écht niéts voor mij is, haalde ik op de steilste 2km een mooie Queen of Mountain op Strava. Achteraf bekeken was dit echt niet de juiste klim om te starten, en al zeker niet de juiste moment van de dag omdat we tijdens het warmste moment vertrokken waren.
Eens we boven waren kwamen we op het Méjean Plateau en hadden we instant een heel ander zicht. De ruige rotsen en steile bergen maakten plaats voor een groen en rustig landschap, alsof we ergens totaal anders waren… We gingen daar even op en neer op de heuvels, en daalden daarna langs een super steile col terug af. We passeerden nog even langs Chateau de Castelbouc – een kasteel gebouwd op een steile rots – en reden daarna langs een mooi stuk van de Gorges du Tarn terug naar huis. We waren doodop van de allereerste klimervaring, en stiekem had ik al wat schrik wat de volgende rit ging brengen.
Routedetails
Afstand: 42,9km
Klimmeters: 829m
De rit is volledig op verharde en ontzettend rustige wegen. Tijdens de zomer vertrek je het best voor dag en dauw. De rit is haalbaar zonder enige klimervaring, hoewel we in de streek heel wat andere ritten kunnen aanraden om te starten ;). Er is maar een echte col, dus daardoor wel doenbaar.
[stag_button url=”https://www.dropbox.com/s/ss0zqyxflg5maqp/cevennes-col-de-pierre-plate.gpx?dl=0″ style=”black” size=”small” type=”stroke” target=”_blank” icon=”download” icon_order=”before”]Download GPX-file[/stag_button]
Col de Coperlac
De laatste dag van de vakantie maakten we een gelijkaardige rit als de eerste dag, alleen een stukje langer. We reden vanuit ons huisje naar St.-Enimie, en gingen daar langs de Col de Coperlac naar boven. De beklimming was langer dan de allereerste col, maar met zijn gemiddelde stijgingspercentage van 6% zoveel aangenamer! Het was nog vroeg, de zon zat niet volledig uit en de beklimming was heerlijk rustig. Terwijl ik naar boven ging had ik het gevoel dat het echt wel geholpen had de afgelopen twee weken de berggeit uit te hangen. In de plaats van mij af te vragen waarmee ik bezig was, en te denken dat ik nooit de top ging halen genoot ik van elke meter die ik verzette, van elk nieuw uitzicht dat ik kreeg. In de plaats dat mijn hart bijna uit mijn keel klopte lukte het nu perfect om een berg op te rijden zonder ook maar een keer in het rood te zitten. Het bleef lastig, maar het haalbare gelukzalige lastig.
Eens we boven waren van deze toch wel heel fijne beklimming, doorkruisten we het volledige Méjean Plateau. We zagen zweefvliegtuigen opstijgen, kwam een gigantische kudde schapen tegen en genoten van enorme vergezichten en een heerlijke vredige stilte.
De afdaling terug naar ons huisje deden we langs de àllereerste col die we beklommen hadden. Tijdens de afdaling zei ik dat ik opnieuw een stukje naar omhoog wou klimmen. Naïef zoals ik al eens ben dacht ik dat het nu na twee weken trainen beter ging gaan. “Allez, we hadden ondertussen toch wel al andere zotte beklimmingen gedaan!” kraamde ik nog uit. Zo gezegd, zo gedaan. De steilste 2 kilometer gingen we nog eens naar boven, om daarna al puffend opnieuw af te dalen en écht wel te beseffen dat die klim dodelijk blijft en absoluut geen ideale startcol was…
Daarna reden we voor een allerlaatste keer langs de prachtige Gorges du Tarn terug naar ons huisje, klaar om een laatste plons te maken in ons zwembad en de laatste avond in te zetten.
Afstand: 80km
Klimmeters: 1105m
De rit is volledig op verharde en ontzettend rustige wegen. Tijdens de zomer vertrek je het best voor dag en dauw. De klim is iets langer dan de Col de Pierre Plat, maar gestager. Op het Méjean Plateau gaat het op en neer, maar niets stijl of extreem lastig. De afdaling langs Col de Pierre Plat is op sommige punten opletten geblazen (als in steil!)
[stag_button url=”https://www.dropbox.com/s/wi32yxin9l02fir/cevennes-col-de-coperlac.gpx?dl=0″ style=”black” size=”small” type=”stroke” target=”_blank” icon=”download” icon_order=”before”]Download GPX-file[/stag_button]
[stag_button url=”https://www.facebook.com/WaccaTravel/” target=”_blank” style=”black” size=”small” type=”normal” icon=”facebook” icon_order=”before”]Like ons op Facebook[/stag_button] [stag_button url=”https://www.instagram.com/wacca.be/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_blank” icon=”instagram” icon_order=”before”]Volg ons op instagram[/stag_button]