De Vlaamse Ardennen, de mensen die ons volgen op instagram weten dat wij daar al eens (of vaak) in het weekend op onze fiets vertoeven. Heerlijke kuitenbijters, prachtige natuur, en het is daar kei rustig om uit te blazen na een drukke werkweek. Zondag en maandag trokken wij naar daar voor een heel weekend én lieten we onze fiets thuis. In de plaats daarvan voerde onze benenwagen ons door het land van de koers, kasseien, bossen, velden en gezellige dorpskernen.

---

Fietsers te voet in hét Wandelwalhalla…? Tja, die gaan nu eenmaal terug naar hun favoriete klassiekers om eens een kijkje te nemen hoe het voelt om die te voet te doen. En eerlijk gezegd ook om te kijken en te beseffen wat ze wel niet allemaal missen op de fiets. We sliepen op de top van onze meest geliefde kasseiklim, en maakten twee wandelingen die ergens gelinkt waren met de koers (want eerlijk, hoe kan je ook anders in de Vlaamse Ardennen ;)).

De pedaalroute

Op zondag deden we de Pedaalroute (een van de 5 wandelroutes die zijn ondergebracht in het handige boekje koplopen). We vertrokken op de Kwaremont, trokken meteen de velden in waarna we nog een stukje op de Oude Kwaremont liepen. Daarna wandelden we verder naar beneden langs veldwegels, maïs en gewoon recht door de velden van de boeren (ik voelde mij instant op de public footpaths in Engeland). Onze koersbenen negeerden even het plan en maakten een kleine omweg naar de Paterberg. Op de top namen we even kort pauze en aten we onze picknick op met zicht op puffende fietsers en het zotte uitzicht vanop die venijnige heuvel.

Na de lunch leidde de route ons langs kasseistroken naar de Ronde van Vlaanderenstraat, waar alle winnaars van de ronde een plekje op de straat verdiend hebben (alleen onzen Philippe Gilbert staat er met zijn overwinning van dit jaar nog niet op, blijkbaar is de verf op ;)).

Daarna trokken we het Kluisbos in, waar we in de Bosbaar even halt hielden en ik een Kwaremont dronk (haja, wat anders!) en de Laurent koppig deed met een rood wijntje. Stiekem zou ik nog wel kunnen blijven plakken zijn om nog een tweede biertje te drinken en wat dieper weg te zakken in die strandstoel, maar het Kluisbos en de Kwaremont riepen ons om verder te wandelen. Nog 2 kilometer bos-, veld- en straatwegels brachten ons terug naar onze B&B waar we ons klaarmaakten voor ons diner…

 

Dineren met zicht

Initieel wilde ik eigenlijk een reservatie maken bij brasserie ’t Palet die zich pal op de Oude Kwaremont bevindt, maar door jaarlijks verlof belandden wij op een plaats die misschien zelfs nòg mooier is: Het Monument. Met een uitzicht om ‘U’ tegen te zeggen at Laurent Tonijn, ik Gamba’s, en praatten we met een heerlijk flesje wijn bij over de super fijne dag. We hadden het over hoe verschillend wandelen is van fietsen, en hoeveel meer we de Vlaamse Ardennen die dag gezien en gevoeld hebben. En ook over hoe wijs het moet zijn om nen hof te hebben met zo’n zicht. Met andere woorden, we waren diep vanbinnen doodgelukkig met ons weekendje in eigen land. Want soms moet nen mens niet meer hebben.

 

Hof ter kwaremont

Na ons etentje stapten we terug naar Hof ter Kwaremont waar het bed op ons wachtte. Het is een prachtige hoeve met twee gerenoveerde en heel comfortabele kamers. Onze kamer was uitgerust met een living, slaapkamer (met een super comfortabel bed!) en een badkamer met een zalige regendouche. Kudos voor de kamer, maar ook Kudos voor onze gastheer Bert die ons heel wat heerlijke koersverhalen vertelde van op en rond de Kwaremont. Wij zijn alvast volledig warm gemaakt om met de ronde nog eens terug te komen en de gekte met eigen ogen waar te nemen!

 

Langs de hellingen van de Ronde

Na een heerlijk stevig ontbijt met vers brood, fruit, een croissant en een eitje trokken wij onze wandelschoenen opnieuw aan om deze keer de wandeling ‘Langs de hellingen van de Ronde’ te maken. Deze wandeling vind je terug in het boekje van de getuigenheuvels. De zon scheen volop en in het hete Nukerke startten wij onze wandeling van 15,5km. We liepen langs velden, genoten van de natuurlijke koelte van het Spijkerbos, zagen koeien en lama’s, passeerden langs de Koppenberg (zelfs te voet is hij puffen!) en keerden langs het Koppenbergbos terug naar Nukerke. Met andere woorden, wij leerden waarom dit hét wandelwalhalla is…

Conclusie: als je wandelt zie je meer

Ik verkondig altijd super enthousiast dat wij door het fietsen Vlaanderen veel meer hebben leren kennen en appreciëren. En dat is waar. Maar terwijl je de Oude Kwaremont op rijdt mis je het uitzicht omdat je er met je rug naartoe gekeerd bent. Terwijl je de Paterberg oprijdt stop je niet even tussendoor om je om te draaien en stil te staan bij al dat schoons. En als je de Koppenberg oprijdt kan de wereld je gestolen worden omdat je denkt na elke trap van je fiets te vallen.

Als je wandelt verplaats je je dan wel niet over een afstand van 100 kilometer, je neemt tijdens de kortere afstand wel nòg meer in je op. Stoppen met fietsen? Nooit! Maar af en toe toch nog wat meer die wandelschoenen aantrekken? Heel graag, en zéker!

Praktisch

• Wij gingen wandelen in de streek ‘Getuigenheuvels’, en hadden hiervoor de knooppuntenkaart en het bijhorende boekje bij ons, alsook het boek ‘koplopen‘. Hoewel ik af en toe op wandel ga met knooppunten en deze dan via de website zelf samenstel vond ik het nu heel fijn om met kant en klare routes op stap te gaan. Je weet op voorrand dat de wegen die je gaat bewandelen mooi en gevarieerd zijn, anders zouden ze niet in een voorgeprepareerde route zitten, niet waar? ;)
• Meer info over wandelen in het wandelwalhalla van Vlaanderen vind je op wandelwalhalla.be
• Slapen deden we in Hof ter Kwaremont en kunnen we jullie alleen maar aanraden!
• Dineren in Het Monument
• De volgende keer dat wij nog eens in de buurt zijn stoppen we ook nog eens in ’t Palet, want zo een terras òp de Kwaremont kan niet anders dan legendarisch zijn.
• Voor de lunch vonden we het wel praktisch om onze picknick mee te hebben, zo is het geen probleem als je even geen lunchplek vindt onder de baan en kan je eten met een van de vele mooie uitzichten die de Vlaamse Ardennen rijk zijn.

Het is lang geleden dat wij zo een fijn en ontspannen weekend hadden in eigen land, dus ik kan het jullie alleen maar aanraden om ook eens die wandelschoenen aan te trekken in de Vlaamse Ardennen! Geniet ervan!

[stag_button url=”https://www.facebook.com/WaccaTravel/” target=”_blank” style=”black” size=”small” type=”normal” icon=”facebook” icon_order=”before”]Like ons op Facebook[/stag_button] [stag_button url=”https://www.instagram.com/wacca.be/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_blank” icon=”instagram” icon_order=”before”]Volg ons op instagram[/stag_button]

Disclaimer: Deze activiteit was op uitnodiging, de overnachting en het diner werd dan ook volledig voor ons vergoed. Wij worden niet extra gecompenseerd voor deze post en schreven bovenstaand vanuit eigen bevindingen.