Dit jaar beviel onze fietsvakantie in de Cévennes en het weekendje in de Ardennen ons zo goed dat we in augustus nog maar eens de fietsen op ons autootje laadden en richting Duitsland reden. We fietsten 2 dagen in het schone Eifelgebied net over onze landsgrens en wandelden tijdens de stormachtige dag langs de Obersee.

Jee, wat was het wijs om nog eens in Duitsland te zijn, om zo dicht bij huis die vakantiesfeer te ervaren voor drie volle dagen. Wat was het wijs om weer beklimmingen te doen en al puffend op de trappers te staan. Wat was het zalig om te merken dat de beklimmingen er toch nog langer zijn dan in onze Ardennen. En wat was het wijs om weer van zo’n schone vergezichten te genieten. 2016 was het jaar waarop we de koersfiets ontdekten, maar 2017 was toch het jaar waarop onze vakanties serieus veranderden omdat die koersfiets vaak meeging.

Maar fietsen in Duitsland bleek ook vaak gevaarlijk te zijn. Duitsland is zo een land met goed geregelde banen (voor de automobilist dan). Ze zijn snel, goed aangelegd en je hoeft geen kleine baantjes te nemen om in een of ander boerenhol te geraken, want die baantjes zijn er gewoon niet (of toch weinig). Voor de fietsers zijn fietspaden er vaker niet dan wel, en als ze er dan zijn stoppen ze plots als je een nieuwe gemeente inrijdt. Het gebeurde meermaals dat we voor een langere tijd aan het klimmen waren op een baan zonder fietspad terwijl een druk verkeer van wagens, motoren en vrachtwagens aan 90km/u of sneller langs ons voorbij zoefden. Hoe schoon het er dan is, en hoe wijs het ook is om uzelf naar boven te duwen, op die momenten is genieten behoorlijk moeilijk (en is fietsen eigenlijk levensgevaarlijk en onverantwoord).

Maar goed, los van het drukke verkeer bleef het wel een prachtige streek, en waren niet alle klimmen gevaarlijk. De eerste dag maakten we een ritje rond de Obersee en Rur Dam door het Nationaal Park Eifel. De rit was goed voor zes beklimmingen van samen 1350m en 80km lang, gezapig dus maar best wel doenbaar. Deze rit was meteen de mooiste die we in het Eifelgebied maakten, dit door zijn prachtige natuur rond het gigantische meer en het nationaal park.

De tweede dag fietsen we terug naar de Belgische grens waar we een heel stuk op een oud treinspoor reden, vlak òp de grens. Daarna trokken we opnieuw meer land inwaards en genoten we van een landschap dat toch opvallend vlakker en uitgestrekter was dan de ‘hobbel heuvels’ in en rond het Nationaal park. Deze rit was goed voor 1246 klimmeters verspreid over 91,6km.

Het was een zalig weekend, wij stonden echt versteld hoe dicht er zo’n mooie (en relatief lange) klimmen zijn. Ook had ik zo een mooie natuur niet voelen aankomen. Of wij staan te springen om volgend jaar opnieuw in Eifel of Duitsland te gaan fietsen? Dat iets minder, het drukke verkeer en de slechte fietsvoorzieningen zorgen ervoor dat ik toch iets enthousiaster opnieuw naar de Ardennen of Frankrijk zou trekken. Maar spijt van ons weekendje? Verre van!

[stag_button url=”https://www.facebook.com/WaccaTravel/” target=”_blank” style=”black” size=”small” type=”normal” icon=”facebook” icon_order=”before”]Like ons op Facebook[/stag_button] [stag_button url=”https://www.instagram.com/wacca.be/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_blank” icon=”instagram” icon_order=”before”]Volg ons op instagram[/stag_button]