Mont-Lozères is het hoogste punt van de Cévennes, aangezien deze top niet met de fiets bereikbaar is, wilden we deze te voet beklimmen. Een blogpost vol tips zal dit helaas niet worden, maar wat je niét moet doen op de Mont-Lozères kom je hier wel te weten.

We parkeren onze auto langs de baan en gaan te voet verder. We zien ergens een bordje met wandelingen, opgedeeld in blauwe en rode paden. Het blauwe is iets korter dus beslissen we dit te nemen in de hoop dat dit naar het hoogste punt leidt. Na vier kilometer wandelen in bossen belanden we weer aan de start. We zagen geen zotte uitzichten en klommen met moeite omhoog.

Maar goed, wij verre van content van die blauwe route in de bossen. Tijd om de rode route van 6km een kans te geven, misschien bereiken we dan wel dat fameuze hoogste punt van de Cévennes. Terwijl we de rode route volgen passeren we langlaufborden in het bos. ‘heee wijs, ge kunt hier in de winter langlaufen’. We wandelen nog wat verder en komen nog wat borden tegen tot beetje bij beetje onze frank begint te vallen. Zijn jullie al mee? ;) Heel die tijd dat we ‘wandelpaden’ aan het volgen waren, liepen we eigenlijk gewoon over een langlaufpiste die nergens naartoe leidt. Geen uitzicht, geen hoogste punt; justekes niets, nada, nul.

Na een wandeling van 10 kilometer, veel zelfspot en -medelijden geraken we dat verdomde langlaufbos uit. We kijken nog eens naar dat fameuze bord met wandelingen en zien dat dat inderdaad overduidelijk pisteborden zijn. Staaltje goed voorbereid en intelligent werk!

Na even rondkijken vinden we het pad dat we eigenlijk wél moeten hebben. In de verte zien we enorm donkere wolken opkomen, en een regenjas zit niet in ons rugzakske (zei ik al dat we niet altijd even voorbereid zijn? ;)). Maar, wij moeten en zouden den top van de Cévennes beklimmen. Terwijl we het pad naar boven nemen begint de wind op te komen, de wolken donkerder en horen we in de verte donders kletteren. We geraken hoger en hoger, tot we het gevoel krijgen dat die top echt nog ver is en dat nakende onweer heel dicht. We genieten van het uitzicht waarna we in allerijl de afdaling al lopend inzetten. De laatste honderden meters in keiharde hagel.

We hebben er een wandeling van 12km opzitten, en bereikten de top niet. En toch is het een dag die we nooit gaan vergeten. We leerden dat we in het vervolg zo’n missies beter wat voorbereiden, én als kers op de taart hebben we nu een reden om terug te keren naar de Cévennes. Als wij geen chansaars zijn…

Meer lezen over de Cévennes?

Wij deelden eerder al een post met onze algemene bevindingen van de streek en heel wat sfeerfoto’s en 2 fietsroutes.

[stag_button url=”https://www.facebook.com/WaccaTravel/” target=”_blank” style=”black” size=”small” type=”normal” icon=”facebook” icon_order=”before”]Like ons op Facebook[/stag_button] [stag_button url=”https://www.instagram.com/wacca.be/” style=”black” size=”small” type=”normal” target=”_blank” icon=”instagram” icon_order=”before”]Volg ons op instagram[/stag_button]